تفاوت بین حرفه های لیبرال و کارآفرینان

اما کارآفرینان ، در ساعات غیر کاری ، اگر واقعاً آن را داشته باشند ، فعالیت های "گفتگوی" را ترجیح می دهند. آنها در کمیته ها و شوراها کار می کنند. آنها بر امور ریاست دارند. آنها کاندیدا می شوند. آنها رویدادهایی را ترتیب می دهند. آنها به تلویزیون می روند و توصیف می کنند.

وقتی یک فریلنسر می گوید ، "من این کار را کردم" ، منظور او این است که در واقع آن را نوشت ، طراحی کرد ، و آن را کشید.

وقتی یک کارآفرین می گوید ، "من آن را ساختم" ، منظور او این است که وقتی مردم راه می رفتند و اشاره می کردند ، فریاد می زدند و چک می نوشتند ، به مردم پول می داد تا آن را بسازند. (که برای او همان ساختن آن است.)

کارآفرینان به فکر خلق چیزهای عظیم هستند. چیزهایی که 673 نفر و ماهها طول می کشد. به عنوان یک خط هوایی یا سکوی میزبانی یا فروشگاه کفش آنلاین.

فریلنسرها به سمت ساختن کارهایی می روند که می توانید با قلم Bic ، گوی سفالی ، دوربین آیفون یا تکه های گچ چرب انجام دهید. کاری که می توانید در یک بعد از ظهر رایگان انجام دهید.

در زمان کودکی ، کارآفرینان جنایتکارانی بودند که از نه سالگی اجناس را از اتاق خواب خود می فروختند. آنها معامله کردند ، معامله کردند ، چیزهایی را برای حدس و گمان خریدند. آنها پول داشتند آنها توانایی این را دارند که کودکان دیگر را وادار به انجام کارهایی برای آنها کنند. آنها طبق ماهیت خود ، مارکینگ و حاشیه سود را می فهمیدند و می توانستند در مورد قیمت صحبت کنند بدون اینکه ورق بزنند. آنها همچنین کمی آزار دهنده بودند. آنها خیال می کردند که مردم برای خرید اشیا صف می کشند.

فریلنسرها کسانی بودند که تا ساعت سه صبح می ماندند ، کمیک می کشیدند یا کتاب می خواندند. بیشتر آنها به دوستان خود فشار می آوردند.

در این مجموعه ، کارآفرین با تهیه کننده ارتباط برقرار می کند ، کسی که راه می رود عصبی است و با یک درخواست یا فریاد با تلفن همراه صحبت می کند.

همکار با فیلمبردار ، طراح صحنه ، فیلمنامه نویس ، بازیگر همذات پنداری می کند. مردی با جلوه های ویژه که سعی در گرفتن شعله آبی برای شلیک پشت موتور دارد.

کارآفرینان با شمارش ثبت می کنند - دلار ، تعداد فروشگاه ها ، مصرف کنندگان ، فروش بلیط.

فریلنسرها با دنبال کردن بررسی ها ارزیابی می کنند. حالم بهتر می شود؟ آیا تکالیف ، قرارها ، رزروهای بیشتری دریافت می کنم؟ آیا مردم واقعاً چیزهای من را دوست دارند؟ فریلنسرها بیشتر نگران هستند.

این کارآفرین به استیو جابز نگاه می کند. او به عنوان یک آزادکار ، طراح ارشد خود ، جانی آیو را تحسین می کند.

مارک تواین برای نوشتن کتاب درآمد زیادی کسب کرد. اما او هنگامی که سعی کرد به عنوان کارآفرین بازی کند ، از هم پاشید و در یک دستگاه مجموعه ای با مفهوم جدید سرمایه گذاری کرد. از قضا ، او مجبور شد از بدهی آزاد شود. او صدها کنسرت را برای گفتگو و قصه گویی در سرتاسر جهان گذراند تا طلبکاران خود را پرداخت کند.

به همین ترتیب ، وقتی کارآفرینان شروع به خرابکاری با دکمه ها یا گرفتن ابزار یا تلاش برای ویرایش اسکریپت می کنند ، می توانند همه چیز را به روش سلطنتی اشتباه بگیرند. من همسایه ای دارم (بله ، ثروتمندتر از من) که یک مذاکره کننده اصلی است ، در معاملات املاک و مستغلات درخشان است و دوست دارد با پول سر و صدا کند.

اما او نمی تواند تصویری را در لانه خود آویزان کند. نمی توانستم آجر بگذارم یا اتاق خواب را رنگ آمیزی کنم.

هادی می تواند یک باتوم را تکان دهد ، اما نمی تواند یک باصون را بلند کند و آن را بازی کند. او نمیتواند نمره را بنویسد. تنها راه ساخت موسیقی این است که 86 نفر را با ساز در یک اتاق جمع کنید و آنها را وادار کنید موسیقی هایی که شخص دیگری نوشته است را پخش کنند.

من اعتراف می کنم که انجام کار سخت سخت است و دنیا به کنداکتور احتیاج دارد.

اما ترجیح می دهم بتوانم نمره بنویسم. یا باسن بازی کنید. (و برای یک میلیون دلار.)

همچنین ممکن است دوست داشته باشید:

آزاد در برابر کارآفرینان